I Am the River, The River is Me
De Whanganui Rivier in Aotearoa/Nieuw Zeeland kreeg in 2017 als eerste rivier ter wereld dezelfde rechten als de mens. Dit was het resultaat van een ruim 150 jaar lange juridische strijd van de Maori, die de rivier zien als hun voorouders, als een onverdeelbaar en spiritueel wezen.
Ned Tapa, de Maori voogd van de rivier, neemt de filmmakers, internationale watervertegenwoordigers en activisten mee op een vijfdaagse kanotocht op de indrukwekkende rivier. Terwijl rivier en reizigers organisch samenstromen, is er zowel lichtheid, humor, als ruimte voor heling van de echo’s van het koloniale verleden.
I Am The River, The River Is Me is meer dan een reis door een adembenemend landschap en een samenleving die zo ver af lijkt te staan van onze Westerse – het is een call for action, een oproep om waardesystemen ten aanzien van natuur en gemeenschap te herzien in het belang van al het toekomstig leven op aarde.
‘I feel it is my job to ensure that what I’ve been given, I hand on to others.’– Ned Tapa (Whanganui)
Kies tijdstip
- Film
De Whanganui Rivier in Aotearoa/Nieuw Zeeland kreeg in 2017 als eerste rivier ter wereld dezelfde rechten als de mens. Dit was het resultaat van een ruim 150 jaar lange juridische strijd van de Maori, die de rivier zien als hun voorouders, als een onverdeelbaar en spiritueel wezen.
Ned Tapa, de Maori voogd van de rivier, neemt de filmmakers, internationale watervertegenwoordigers en activisten mee op een vijfdaagse kanotocht op de indrukwekkende rivier. Terwijl rivier en reizigers organisch samenstromen, is er zowel lichtheid, humor, als ruimte voor heling van de echo’s van het koloniale verleden.
I Am The River, The River Is Me is meer dan een reis door een adembenemend landschap en een samenleving die zo ver af lijkt te staan van onze Westerse – het is een call for action, een oproep om waardesystemen ten aanzien van natuur en gemeenschap te herzien in het belang van al het toekomstig leven op aarde.
‘I feel it is my job to ensure that what I’ve been given, I hand on to others.’– Ned Tapa (Whanganui)
