Berlin Alexanderplatz
In 1931 maakte Phil Jutzi van de vuistdikke roman van Alfred Döblin een bioscoopfilm van 90 minuten, mét geluid.
De Alexanderplatz zien we in vooroorlogse alledaagsheid als achtergrond van het verhaal over Franz Biberkopf. Deze wordt aan het begin van de film uit de gevangenis ontslagen en loopt vervreemd rond in de metropool Berlijn. Een degelijk burgerlijk leven leiden lukt hem niet, hij zwerft rond in het milieu van misdadigers en hoeren – een aandoenlijke anti-held.
Deze Berlin Alexanderplatz was de eerste verfilming van de roman van Alfred Döblin. R.W. Fassbinder bewerkte het boek jaren later tot de magnifieke tv-serie die onlangs als marathon te zien was.
Ook Jutzi’s film staat als een huis. Zijn Berlin Alexanderplatz munt vooral uit door z’n experimentele karakter dat volledig aansluit bij de geest die op dat moment door de Duitse cinema waaide.
Jutzi was aanvankelijk betrokken bij communistische filmproducties. Later zat hij bij de ‘proletarische’ filmmaatschappij ‘Prometheus Films’. Na een politieke ommezwaai eindigde hij tijdens het nazi-regime als regisseur van zo’n vijftig korte films. Wegens zijn verdachte verleden was een succesvolle carrière in de stijl van Leni Riefenstahl voor hem niet weggelegd. Hij overleed kort na de oorlog waardoor hem grote problemen bespaard bleven.
Kies tijdstip
- filmspecial
In 1931 maakte Phil Jutzi van de vuistdikke roman van Alfred Döblin een bioscoopfilm van 90 minuten, mét geluid.
De Alexanderplatz zien we in vooroorlogse alledaagsheid als achtergrond van het verhaal over Franz Biberkopf. Deze wordt aan het begin van de film uit de gevangenis ontslagen en loopt vervreemd rond in de metropool Berlijn. Een degelijk burgerlijk leven leiden lukt hem niet, hij zwerft rond in het milieu van misdadigers en hoeren – een aandoenlijke anti-held.
Deze Berlin Alexanderplatz was de eerste verfilming van de roman van Alfred Döblin. R.W. Fassbinder bewerkte het boek jaren later tot de magnifieke tv-serie die onlangs als marathon te zien was.
Ook Jutzi’s film staat als een huis. Zijn Berlin Alexanderplatz munt vooral uit door z’n experimentele karakter dat volledig aansluit bij de geest die op dat moment door de Duitse cinema waaide.
Jutzi was aanvankelijk betrokken bij communistische filmproducties. Later zat hij bij de ‘proletarische’ filmmaatschappij ‘Prometheus Films’. Na een politieke ommezwaai eindigde hij tijdens het nazi-regime als regisseur van zo’n vijftig korte films. Wegens zijn verdachte verleden was een succesvolle carrière in de stijl van Leni Riefenstahl voor hem niet weggelegd. Hij overleed kort na de oorlog waardoor hem grote problemen bespaard bleven.
