The view from my window tells me I'm home
Golden Lane Estate in Londen uit 1952 was zijn tijd ver vooruit en diende als voorbeeld voor vele woningbouwcomplexen, zoals het Barbican, die later in Engeland werden gebouwd. Een microcosmos met een grote sociale samenhang. Door de verhalen van de bewoners komt het gebouw in de film tot leven. De film bewijst dat utopisch bouwen niet altijd leidt tot een mislukking. Het kan wel degelijk zorgen voor de sociale samenhang, die vandaag de dag steeds verder onder druk komt te staan. Zeker in steden als Londen.
Built in London in 1952, Golden Lane Estate was well ahead of its time and served as a model for many housing complexes, like the Barbican, which were built in England later on. It was a microcosm that had a powerful sense of community. The residents’ stories bring the building to life. The film shows that utopian construction practices do not always end in failure, but can in fact create strong social cohesion, which is increasingly under pressure in modern society – especially in cities like London.
En:
The Disappearance of Robin Hood
Klearjos Eduardo Papanicolaou, Urban-Think Tank, D-ARCH, ETH, GB, CH, 25′
Robin Hood Gardens, het iconische woningbouwcomplex in Londen van Alison en Peter Smithson uit de jaren zestig, werd verguisd en bejubeld, en legde uiteindelijk het loodje. Een metafoor voor het huidige London waar winsten belangrijker zijn dan werken aan een leefbare stad. Een film die herinnert aan betere en vooral socialere tijden.
Despised and praised in the same breath, the iconic London housing complex built by Alison and Peter Smithson in the 1960s eventually met its demise. Robin Hood Gardens has become a metaphor for modern-day London, where profit takes precedence over working to build a liveable city. The film recalls better days, in a more socially minded time.
Kies tijdstip
- filmspecial
Golden Lane Estate in Londen uit 1952 was zijn tijd ver vooruit en diende als voorbeeld voor vele woningbouwcomplexen, zoals het Barbican, die later in Engeland werden gebouwd. Een microcosmos met een grote sociale samenhang. Door de verhalen van de bewoners komt het gebouw in de film tot leven. De film bewijst dat utopisch bouwen niet altijd leidt tot een mislukking. Het kan wel degelijk zorgen voor de sociale samenhang, die vandaag de dag steeds verder onder druk komt te staan. Zeker in steden als Londen.
Built in London in 1952, Golden Lane Estate was well ahead of its time and served as a model for many housing complexes, like the Barbican, which were built in England later on. It was a microcosm that had a powerful sense of community. The residents’ stories bring the building to life. The film shows that utopian construction practices do not always end in failure, but can in fact create strong social cohesion, which is increasingly under pressure in modern society – especially in cities like London.
En:
The Disappearance of Robin Hood
Klearjos Eduardo Papanicolaou, Urban-Think Tank, D-ARCH, ETH, GB, CH, 25′
Robin Hood Gardens, het iconische woningbouwcomplex in Londen van Alison en Peter Smithson uit de jaren zestig, werd verguisd en bejubeld, en legde uiteindelijk het loodje. Een metafoor voor het huidige London waar winsten belangrijker zijn dan werken aan een leefbare stad. Een film die herinnert aan betere en vooral socialere tijden.
Despised and praised in the same breath, the iconic London housing complex built by Alison and Peter Smithson in the 1960s eventually met its demise. Robin Hood Gardens has become a metaphor for modern-day London, where profit takes precedence over working to build a liveable city. The film recalls better days, in a more socially minded time.
