Een solo van Joey Calderazzo verwijst naar generaties van grote jazzpianisten, allemaal gefilterd door zijn eigen, energieke stijl en vreugdevolle touch.

Calderazzo is vooral bekend als pianist van het Branford Marsalis Quartet. Vanaf zijn achtste volgde hij lessen klassiek piano, maar al snel ontdekte hij de jazz. Hij was nog maar net in de twintig toen hij zijn reputatie vestigde als de explosieve pianist van de Michael Brecker Band.

Avond na avond slaagde hij erin om het publiek, zelfs na de extatische solo’s van gitarist Mike Stern en Brecker zelf, helemaal plat te spelen. Na de dood van Kenny Kirkland trad hij toe tot het kwartet van Branford Marsalis. Ook toerde hij met diens elektrische band Buckshot LeFonque, onderwijl hard werkend aan een solocarrière.

Samen met Branford speelde Calderazzo op diens recente akoestische duo-album Songs of Mirth and Melancholy. Ook nam hij met Marsalis’ kwartet in het Bimhuis een magistrale cd/dvd op, Coltrane’s A Love Supreme Live In Amsterdam. Inmiddels bracht hij ook verschillende albums uit als solopianist en leider van zijn eigen trio, onder meer bij Blue Note. Op het album Haiku, een hoogtepunt in zijn carrière, speelt hij in zijn eentje een tiental briljante stukken. Op het trio-album Live speelt hij naast eigen composities ook muziek van onder anderen Keith Jarrett en Paul Motian.

Bezetting:
Joey Calderazzo – piano
Orlando le Fleming – bas
David Hawkins – drums