A History of Violence

Tom Stall is een echte family man in een slaperig Amerikaans gehucht. De lieve vrede wordt ruw verstoord als twee killers Toms koffieshop aandoen en daar de gasten bedreigen. De brave burgerman verandert in een koelbloedige moordmachine en schakelt met bliksemsnelle reflexen het tuig uit. Op tv wordt hij tot held gebombardeerd. Helaas kijken ook keiharde maffiosi televisie. En zij denken één ding zeker te weten: Tom heet helemaal geen Tom, maar Joey. En met die verrader hebben ze nog een appeltje te schillen. Maar hebben ze het bij het rechte eind?

Op het eerste gezicht lijkt A History of Violence een doorsneethriller, maar de titel verraadt meteen dat het hier om meer dan een spannend verhaaltje gaat. Je zou kunnen zeggen dat de film eerder een ‘imitatie’ van een thriller is. Het ziet, klinkt en voelt als een thriller, maar Cronenberg gebruikt die vorm en clichés om iets te zeggen over geweld in het algemeen en de menselijke aard in het bijzonder.
Daarbij kiest hij er bewust voor om het geweld niet te verheerlijken. “De geweldscènes zijn allemaal geschoten zoals ze zouden gebeuren. Geen slow motion of herhalingen, en ook niet wegkijken bij de consequenties ervan op het menselijk lichaam. Wat ik wil is dat de kijker eerst de neiging heeft om het geweld te verwelkomen, om er daarna van te walgen”, zegt hij er zelf over.

Niet alleen de extreme shots van tot pulp geslagen gezichten en giga kogelgaten roepen afkeer op. Cronenberg maakt ook duidelijk dat geweld alleen maar meer geweld veroorzaakt.