AFFR SHORTS: Autumn of our Lives
Oud worden is een gegeven, en dat geldt zowel voor mensen als voor gebouwen. Dit programma met korte films onderzoekt manieren van wonen, onderhouden en zorgen – met andere woorden: manieren van oud worden, samen met de ruimtes die onze levens omsluiten. Met: Where we grow older (30’), She waves at me (20’) and Wrinkles (10’) – intro Jakob d’Herde.
She Waves At Me – Director: Inge Daniels (’20)
Deze korte film, gefilmd gedurende een periode van 18 maanden in het Barbicangebouw in Londen, presenteert een scherpe analogie tussen een gebouw en de bewoners die samen oud worden. Aan de ene kant zijn we getuige van de zorg en moeite die wordt besteed aan het onderhoud van het gebouw, het schilderen, schrobben, schoonmaken en tuinieren. Aan de andere kant zien we hoe ouder wordende inwoners hun ruimtes moeten aanpassen om tegemoet te komen aan de behoeften die met de ouderdom gepaard gaan, en om hun gewoonten aan te passen om in hun vertrouwde ruimtes te kunnen blijven wonen.
Filmed over a period of 18 months in the Barbican Estate, this short presents a sharp analogy between a building and its inhabitants growing old together. On one hand we witness the care and effort that goes into maintaining the building, the painting, scrubbing, cleaning and gardening. On the other hand, we watch as aging inhabitants have to make adjustments to their spaces to accommodate the needs that come with old age, as well as to their habits in order to keep living in their familiar spaces.
Where We Grow Older – Director: Daniel Schwartz, Daniel Schwartz (’30)
In 2030 zal 1 op de 6 mensen in de wereld 60 jaar of ouder zijn, een stijging die al zichtbaar is in landen met een hoog inkomen. De fysieke en sociale omgeving van mensen, zoals onze huizen, buurten en gemeenschappen, spelen een fundamentele rol bij het garanderen dat we onze oude dag in goede gezondheid kunnen doorbrengen. Where We Grow Older begint in Barcelona, waar het stadsbestuur het als zijn plicht ziet om huisvesting te bieden waar mensen oud kunnen worden in goed ontworpen, ondersteunende omgevingen, zodat ze fysiek en sociaal actief kunnen blijven. Vervolgens bezoeken we Baltimore, waar een groep architecten en kunstenaars samen met verzorgers samenwerken om ouderenwoningen te ontwerpen met hun perspectief in gedachten.
By 2030, 1 in 6 people in the world will be aged 60 years or over, an increase that is already visible in high-income countries. People’s physical and social environments, such as our homes, neighbourhoods and communities, play a fundamental role in ensuring that we can spend our old age in good health. Where We Grow Older starts off in Barcelona, where the city administration has seen it as its duty to provide housing where people can grow old in well-designed, supportive environments, so that they can maintain physically and socially active lives. We then visit Baltimore, where a group of architects and artists are working together with caretakers to co-design elderly housing with their perspective in mind.
Wrinkles – Director: Daisy Ziyan Zhang (’10)
Gebruikmakend van de rimpel als metafoor voor de zichtbare sporen van het verstrijken van de tijd op zowel mensen als gebouwen, zoomt deze poëtische korte film van Daisy Ziyan Zhang in op een gebouw in het centrum van Mexico, dat bewoond is geweest, verwoest door een aardbeving en verlaten en al ruim 70 jaar wordt onderhouden en gerepareerd. Door gebruik te maken van technologie en scherpe observaties van details van het dagelijks leven, stelt de film nieuwe manieren voor om architectonisch auteurschap te begrijpen, gebaseerd op de voortdurende daden van zorg.
Using the wrinkle as a metaphor for the visible traces of the passage of time on both people and buildings, this poetic short by Daisy Ziyan Zhang zooms in on a building in the centre of Mexico that has been lived in, destroyed by an earthquake, abandoned and restored for over 70 years. By using technology and sharp observations of otherwise unaccounted details of everyday life, the film proposes new ways to understand architectural authorship, based on the continuous acts of care.
Kies tijdstip
- filmspecial
Oud worden is een gegeven, en dat geldt zowel voor mensen als voor gebouwen. Dit programma met korte films onderzoekt manieren van wonen, onderhouden en zorgen – met andere woorden: manieren van oud worden, samen met de ruimtes die onze levens omsluiten. Met: Where we grow older (30’), She waves at me (20’) and Wrinkles (10’) – intro Jakob d’Herde.
She Waves At Me – Director: Inge Daniels (’20)
Deze korte film, gefilmd gedurende een periode van 18 maanden in het Barbicangebouw in Londen, presenteert een scherpe analogie tussen een gebouw en de bewoners die samen oud worden. Aan de ene kant zijn we getuige van de zorg en moeite die wordt besteed aan het onderhoud van het gebouw, het schilderen, schrobben, schoonmaken en tuinieren. Aan de andere kant zien we hoe ouder wordende inwoners hun ruimtes moeten aanpassen om tegemoet te komen aan de behoeften die met de ouderdom gepaard gaan, en om hun gewoonten aan te passen om in hun vertrouwde ruimtes te kunnen blijven wonen.
Filmed over a period of 18 months in the Barbican Estate, this short presents a sharp analogy between a building and its inhabitants growing old together. On one hand we witness the care and effort that goes into maintaining the building, the painting, scrubbing, cleaning and gardening. On the other hand, we watch as aging inhabitants have to make adjustments to their spaces to accommodate the needs that come with old age, as well as to their habits in order to keep living in their familiar spaces.
Where We Grow Older – Director: Daniel Schwartz, Daniel Schwartz (’30)
In 2030 zal 1 op de 6 mensen in de wereld 60 jaar of ouder zijn, een stijging die al zichtbaar is in landen met een hoog inkomen. De fysieke en sociale omgeving van mensen, zoals onze huizen, buurten en gemeenschappen, spelen een fundamentele rol bij het garanderen dat we onze oude dag in goede gezondheid kunnen doorbrengen. Where We Grow Older begint in Barcelona, waar het stadsbestuur het als zijn plicht ziet om huisvesting te bieden waar mensen oud kunnen worden in goed ontworpen, ondersteunende omgevingen, zodat ze fysiek en sociaal actief kunnen blijven. Vervolgens bezoeken we Baltimore, waar een groep architecten en kunstenaars samen met verzorgers samenwerken om ouderenwoningen te ontwerpen met hun perspectief in gedachten.
By 2030, 1 in 6 people in the world will be aged 60 years or over, an increase that is already visible in high-income countries. People’s physical and social environments, such as our homes, neighbourhoods and communities, play a fundamental role in ensuring that we can spend our old age in good health. Where We Grow Older starts off in Barcelona, where the city administration has seen it as its duty to provide housing where people can grow old in well-designed, supportive environments, so that they can maintain physically and socially active lives. We then visit Baltimore, where a group of architects and artists are working together with caretakers to co-design elderly housing with their perspective in mind.
Wrinkles – Director: Daisy Ziyan Zhang (’10)
Gebruikmakend van de rimpel als metafoor voor de zichtbare sporen van het verstrijken van de tijd op zowel mensen als gebouwen, zoomt deze poëtische korte film van Daisy Ziyan Zhang in op een gebouw in het centrum van Mexico, dat bewoond is geweest, verwoest door een aardbeving en verlaten en al ruim 70 jaar wordt onderhouden en gerepareerd. Door gebruik te maken van technologie en scherpe observaties van details van het dagelijks leven, stelt de film nieuwe manieren voor om architectonisch auteurschap te begrijpen, gebaseerd op de voortdurende daden van zorg.
Using the wrinkle as a metaphor for the visible traces of the passage of time on both people and buildings, this poetic short by Daisy Ziyan Zhang zooms in on a building in the centre of Mexico that has been lived in, destroyed by an earthquake, abandoned and restored for over 70 years. By using technology and sharp observations of otherwise unaccounted details of everyday life, the film proposes new ways to understand architectural authorship, based on the continuous acts of care.
