Barbara Rubin and the Exploding NY Underground

Chuck Smith

Aanvankelijk zou de film Cocks and Cunts heten, maar uiteindelijk koos filmmaakster Barbara Rubin (1945 -1980) voor de titel Christmas on Earth. De film sloeg in als een bom: op het doek zijn orgietaferelen te zien (hetero en homo), geprojecteerd door twee, van kleurenfilters voorziene projectors. Christmas on Earth is gemaakt in 1963 in New York, waar op dat moment een bruisende avant-gardescene van zich liet horen.

Rubin was pas 18 toen ze de film maakte. Met Christmas on Earth ontpopte zij zich als een nieuwe, energieke stem in de wereld van de avant-gardefilm, die ze betreden had als assistent van filmmaker Jonas Mekas, met wie ze haar hele leven bevriend is geweest. En energiek was ze; zo bracht ze Andy Warhol en The Velvet Underground samen, en stelde Bob Dylan voor aan Alan Ginsberg én aan John Cale. Maar Rubin is vergeten. Onterecht vindt filmmaker Chuck Smith, die met deze film haar haar rechtmatige plek in de filmgeschiedenis wil teruggeven. Hij maakt daarbij vooral gebruik van het rijke archief dat Mekas hem ter beschikking stelde.

Deze voorstelling heeft al plaatsgevonden
  • filmspecial
VS
2018
78’
Engels gesproken

Aanvankelijk zou de film Cocks and Cunts heten, maar uiteindelijk koos filmmaakster Barbara Rubin (1945 -1980) voor de titel Christmas on Earth. De film sloeg in als een bom: op het doek zijn orgietaferelen te zien (hetero en homo), geprojecteerd door twee, van kleurenfilters voorziene projectors. Christmas on Earth is gemaakt in 1963 in New York, waar op dat moment een bruisende avant-gardescene van zich liet horen.

Rubin was pas 18 toen ze de film maakte. Met Christmas on Earth ontpopte zij zich als een nieuwe, energieke stem in de wereld van de avant-gardefilm, die ze betreden had als assistent van filmmaker Jonas Mekas, met wie ze haar hele leven bevriend is geweest. En energiek was ze; zo bracht ze Andy Warhol en The Velvet Underground samen, en stelde Bob Dylan voor aan Alan Ginsberg én aan John Cale. Maar Rubin is vergeten. Onterecht vindt filmmaker Chuck Smith, die met deze film haar haar rechtmatige plek in de filmgeschiedenis wil teruggeven. Hij maakt daarbij vooral gebruik van het rijke archief dat Mekas hem ter beschikking stelde.