Dahomey
In 1892 werden honderden kunstvoorwerpen uit het West-Afrikaanse koninkrijk Dahomey door Franse koloniale troepen geplunderd en meegenomen naar het ‘moederland’. In 2021 zijn 26 van die ontheemde koninklijke artefacten teruggegeven aan de republiek Benin, dat het gebied van het toenmalige Dahomey omvat. Het is een sleutelmoment in de getroebleerde tijdslijn van het postkolonialisme.
Met deze hybride documentaire, die de Gouden Beer in Berlijn won, bouwt de Frans-Senegalese Mati Diop op fantasierijke wijze een brug tussen verleden, heden en toekomst. De minutieuze transportatie van het houten standbeeld van koning Gezo wordt zwijgend vastgelegd, maar de filmmaker geeft ook een stem aan de voormalig heerser, die in een poëtische en betoverende voice-over reflecteert op zijn terugtocht.
Een debat tussen studenten van de universiteit van Abomey-Calavi werpt de documentaire terug in de realiteit. Hun blik is op de toekomst gericht; de studenten bespreken onder meer het museumbeleid in hun land, en hoe komende generaties maatschappijbreed kunnen worden herenigd met de kunst van hun voorouders.
In 1892, hundreds of art objects from the West African kingdom of Dahomey were looted by French colonial troops and taken to the “mother country”. In 2021, 26 of these displaced royal artifacts were returned to the Republic of Benin, within which Dahomey had been located. It was a key moment in the troubled post-colonial timeline.
In this hybrid documentary, French-Senegalese filmmaker Mati Diop—who won a Golden Bear for this film—imaginatively builds a bridge between past, present and future. The meticulous transportation of the wooden statue of Dahomey’s former ruler King Ghezo is recorded without comment, but the filmmaker does give a voice to the king himself, who reflects on his return in a poetic and enchanting voice-over.
A debate among students from the University of Abomey-Calavi brings the documentary back to present-day reality. Their gaze is fixed on the future, as they discuss their country’s museum policy, and how future generations throughout society can be reunited with the art of their ancestors.
- 17:15
Kies tijdstip
- filmspecial
- Film
- special
In 1892 werden honderden kunstvoorwerpen uit het West-Afrikaanse koninkrijk Dahomey door Franse koloniale troepen geplunderd en meegenomen naar het ‘moederland’. In 2021 zijn 26 van die ontheemde koninklijke artefacten teruggegeven aan de republiek Benin, dat het gebied van het toenmalige Dahomey omvat. Het is een sleutelmoment in de getroebleerde tijdslijn van het postkolonialisme.
Met deze hybride documentaire, die de Gouden Beer in Berlijn won, bouwt de Frans-Senegalese Mati Diop op fantasierijke wijze een brug tussen verleden, heden en toekomst. De minutieuze transportatie van het houten standbeeld van koning Gezo wordt zwijgend vastgelegd, maar de filmmaker geeft ook een stem aan de voormalig heerser, die in een poëtische en betoverende voice-over reflecteert op zijn terugtocht.
Een debat tussen studenten van de universiteit van Abomey-Calavi werpt de documentaire terug in de realiteit. Hun blik is op de toekomst gericht; de studenten bespreken onder meer het museumbeleid in hun land, en hoe komende generaties maatschappijbreed kunnen worden herenigd met de kunst van hun voorouders.
In 1892, hundreds of art objects from the West African kingdom of Dahomey were looted by French colonial troops and taken to the “mother country”. In 2021, 26 of these displaced royal artifacts were returned to the Republic of Benin, within which Dahomey had been located. It was a key moment in the troubled post-colonial timeline.
In this hybrid documentary, French-Senegalese filmmaker Mati Diop—who won a Golden Bear for this film—imaginatively builds a bridge between past, present and future. The meticulous transportation of the wooden statue of Dahomey’s former ruler King Ghezo is recorded without comment, but the filmmaker does give a voice to the king himself, who reflects on his return in a poetic and enchanting voice-over.
A debate among students from the University of Abomey-Calavi brings the documentary back to present-day reality. Their gaze is fixed on the future, as they discuss their country’s museum policy, and how future generations throughout society can be reunited with the art of their ancestors.
