De Haïtiaans-Amerikaanse muzikante, songwriter en zangeres Leyla McCalla zingt in het Frans, Creools en Engels en speelt cello, banjo en gitaar. McCalla is sterk beïnvloed door traditionele Creoolse en Haïtiaanse muziek, cajun en Amerikaanse jazz en blues. Haar songs zijn zowel elegant, aards en bezield als gekruid met humor. En steeds geworteld in de broeierige bayous van de Mississippi-delta. Voordat Leyla doorbrak trad ze op als straatmuzikante, en speelde ze soms mee bij Carolina Chocolate Drops. McCalla, die Taj Mahal tot een van haar grote fans mag rekenen, laat haar cello rauw en vet klinken. Met een expressieve stem zingt ze folky liedjes met een boodschap. Die van de Afro-Amerikaanse emancipatie en van passie voor pure muziek.
De drieëndertigjarige muzikante gaf eind 2016 een prachtig concert in LantarenVenster met het materiaal van haar album A Day for the Hunter, a Day for the Prey, over de vermenging van muziek, macht en politiek in Haïti. In 2014 bracht ze haar debuutalbum Vari-Colored Songs uit, waarop invloeden uit haar jeugd zijn samengebald: haar Haïtiaanse afkomst, kamermuziek van Bach, de jaren dat ze in Accra, Ghana woonde en haar jeugd in New York. Maar ook de poëzie van de Afro-Amerikaanse dichter Langston Hughes is nooit ver weg. Heimwee naar voorbije tijden en bovenal het moerassige geluid van New Orleans met z’n klagende snaarinstrumenten. Dit album werd door de London Sunday Times en Songlines verkozen tot album van het jaar. Leyla’s derde album The Capitalist Blues, dat eind januari uitkomt, produceerde ze voor het eerst met een band: King James and the Special Men, geleid door Jimmy Horn. Geïnspireerd door het verdeelde klimaat in Amerika maakten ze een verzameling songs over de psychologische en emotionele invloed van het leven in een kapitalistische maatschappij, een systeem waardoor mensen zich soms geïsoleerd gaan voelen en zichzelf kwijtraken. De Capitalist Blues staat voor dit gevoel, en de songs van het album zetten je aan om je hier niet in te verliezen en je te verzetten.
“Very few singers have the qualities that Leyla McCalla brings to this, her second solo album. The former Carolina Chocolate Drop has an unmannered style and a melodic voice that can seem like an extension of her cello playing. She also brings the resonance of history.” (The Guardian)
Bezetting:
Leyla McCalla – zang, banjo, cello, gitaar
David Hammer – gitaren
Peter Olynciw – bas
Shawn Myers – drums
- muziek
De Haïtiaans-Amerikaanse muzikante, songwriter en zangeres Leyla McCalla zingt in het Frans, Creools en Engels en speelt cello, banjo en gitaar. McCalla is sterk beïnvloed door traditionele Creoolse en Haïtiaanse muziek, cajun en Amerikaanse jazz en blues. Haar songs zijn zowel elegant, aards en bezield als gekruid met humor. En steeds geworteld in de broeierige bayous van de Mississippi-delta. Voordat Leyla doorbrak trad ze op als straatmuzikante, en speelde ze soms mee bij Carolina Chocolate Drops. McCalla, die Taj Mahal tot een van haar grote fans mag rekenen, laat haar cello rauw en vet klinken. Met een expressieve stem zingt ze folky liedjes met een boodschap. Die van de Afro-Amerikaanse emancipatie en van passie voor pure muziek.
De drieëndertigjarige muzikante gaf eind 2016 een prachtig concert in LantarenVenster met het materiaal van haar album A Day for the Hunter, a Day for the Prey, over de vermenging van muziek, macht en politiek in Haïti. In 2014 bracht ze haar debuutalbum Vari-Colored Songs uit, waarop invloeden uit haar jeugd zijn samengebald: haar Haïtiaanse afkomst, kamermuziek van Bach, de jaren dat ze in Accra, Ghana woonde en haar jeugd in New York. Maar ook de poëzie van de Afro-Amerikaanse dichter Langston Hughes is nooit ver weg. Heimwee naar voorbije tijden en bovenal het moerassige geluid van New Orleans met z’n klagende snaarinstrumenten. Dit album werd door de London Sunday Times en Songlines verkozen tot album van het jaar. Leyla’s derde album The Capitalist Blues, dat eind januari uitkomt, produceerde ze voor het eerst met een band: King James and the Special Men, geleid door Jimmy Horn. Geïnspireerd door het verdeelde klimaat in Amerika maakten ze een verzameling songs over de psychologische en emotionele invloed van het leven in een kapitalistische maatschappij, een systeem waardoor mensen zich soms geïsoleerd gaan voelen en zichzelf kwijtraken. De Capitalist Blues staat voor dit gevoel, en de songs van het album zetten je aan om je hier niet in te verliezen en je te verzetten.
“Very few singers have the qualities that Leyla McCalla brings to this, her second solo album. The former Carolina Chocolate Drop has an unmannered style and a melodic voice that can seem like an extension of her cello playing. She also brings the resonance of history.” (The Guardian)
