Zangeres Natacha Atlas verwierf bekendheid met de groep Transglobal Underground, waarmee een wonderlijke doch succesvolle mix gemaakt werd van wereldmuziek en techno. Natacha vormde als buikdanseres en zangeres het gezicht van de band, maar begon ook een solocarrière. Haar muziek verraadt onmiddellijk dat er ook Marokkaans, Egyptisch en Palestijns bloed door haar aderen stroomt. Ze brengt een unieke mix van Arabische en Noord-Afrikaanse muziek en Westerse elektronica, waarbij ze haar afkomst gebruikt om muzikaal een culturele brug te slaan tussen het Westen, de Joodse en Arabische wereld.

Op haar nieuwste album Mounqaliba, dat in september uitkomt, brengt ze het akoestische en orkestrale geluid van haar succesvolle laatste album Ana Hina (2008) naar een nieuw niveau. Voor het nieuwe album werkte ze onder andere samen met pianist Zoe Rahman, een twintigkoppig Turks ensemble en een orkest dat Westerse en Arabische stijlen combineert. Natacha weet als geen ander taalkundige en culturele barrières middels haar muziek te slechten. Haar liederen zijn in het Arabisch, Engels, Frans en Spaans.

In haar geboorteland België werd ze al snel succesvol bij bands als Balearic Beat Combo ¡Loca! en Transglobal Underground. In 1995 verscheen haar solo-debuutalbum Diaspora en sindsdien is haar ster rijzende met Mish Maoul (2006) en Ana Hina (2008) als laatste releases. Ook werkte ze samen met Sinead O’ Conner, Nitin Sawhney, Jimmy Page en Robert Plant.

Met Mounqaliba levert Atlas wederom een swingende plaat af met klassieke composities waarin het Oosten en het Westen worden samengebracht en de muziek vrij donker is. Op het album zijn nieuwe accordeon- en pianoklanken te horen die perfect passen bij de indrukwekkende snaarpartijen. Maar ook keert Natacha op dit album terug naar het gebruik van digitale beats. Het levert al met al een aantrekkelijke, semi-akoestische hybride op met traditionele Arabische flair, geschikt voor een groot uiteenlopend publiek.