Obsessions (1969)
Op 6 september overleed Pim de la Parra op 84-jarige leeftijd in zijn woonplaats Paramaribo. Hij regisseerde en produceerde tientallen films die van grote betekenis zijn voor de Nederlandse en Surinaamse filmcultuur. Twee daarvan zijn deze week in LantarenVenster te zien: Wan Pipel uit 1976 en zijn debuutfilm Obsessions uit 1969.
Voorafgaand aan Wan pipel en Obsessions vertonen we de korte film Joop (10 min).
Wanneer een kamerhuurder een gat achter een schilderijtje in de muur ontdekt, raakt hij al gauw in de ban van wat hij aan de andere kant van de muur ziet gebeuren. Samen met zijn verloofde, de journaliste Marina (Alexandra Stewart uit Truffauts La nuit Américaine), onderzoekt de medisch student wat er zich in die kamer afspeelt, waarna de psychedelische thriller afkoerst op een schokkend einde.
Voor zijn speelfilmdebuut Obsessions, een ‘sex-psycho-suspense-murder-mystery’, ging de jonge Pim De la Parra doortastend tewerk. Voor de score strikte hij niemand minder dan Hitchcocks vaste componist Bernard Hermann, en een piepjonge Martin Scorsese, toen nog filmdocent aan de universiteit van New York, schreef mee aan het scenario. Voor het camerawerk contracteerde De la Parra Frans Bromet.
Hoewel de ontvangst in Nederland wat lauw was, verkocht $corpio Films — het productiebedrijf van Wim Verstappen (Blue movie, Dakota) en Pim de la Parra — de rijkelijk met blote dames gestoffeerde thriller aan zo’n 65 landen. Vooral in Duitsland deed Obsessions het goed. Vanwege de gewaagde blootscènes is Obsessions een voorloper van wat ‘de Nederlandse seksgolf’ werd genoemd.
Obsessions is in 2015 door Eye digitaal gerestaureerd op basis van drie oude projectiekopieën. Deze zijn gedigitaliseerd waarna het beste materiaal is gekozen om een nieuwe digitale beeldreconstructie te maken. Voor een korte scène is zelfs in een Indiaas laboratorium digitaal de Engelse ingebrande ondertiteling weggeretoucheerd. Vervolgens heeft het digitale file een nieuwe grading (het verbeteren of versterken van de kleurtonen) ondergaan om zo weer de originele kleuren te verkrijgen, want de drie kopieën waren alle drie verkleurd.
Kies tijdstip
- filmspecial
Op 6 september overleed Pim de la Parra op 84-jarige leeftijd in zijn woonplaats Paramaribo. Hij regisseerde en produceerde tientallen films die van grote betekenis zijn voor de Nederlandse en Surinaamse filmcultuur. Twee daarvan zijn deze week in LantarenVenster te zien: Wan Pipel uit 1976 en zijn debuutfilm Obsessions uit 1969.
Voorafgaand aan Wan pipel en Obsessions vertonen we de korte film Joop (10 min).
Wanneer een kamerhuurder een gat achter een schilderijtje in de muur ontdekt, raakt hij al gauw in de ban van wat hij aan de andere kant van de muur ziet gebeuren. Samen met zijn verloofde, de journaliste Marina (Alexandra Stewart uit Truffauts La nuit Américaine), onderzoekt de medisch student wat er zich in die kamer afspeelt, waarna de psychedelische thriller afkoerst op een schokkend einde.
Voor zijn speelfilmdebuut Obsessions, een ‘sex-psycho-suspense-murder-mystery’, ging de jonge Pim De la Parra doortastend tewerk. Voor de score strikte hij niemand minder dan Hitchcocks vaste componist Bernard Hermann, en een piepjonge Martin Scorsese, toen nog filmdocent aan de universiteit van New York, schreef mee aan het scenario. Voor het camerawerk contracteerde De la Parra Frans Bromet.
Hoewel de ontvangst in Nederland wat lauw was, verkocht $corpio Films — het productiebedrijf van Wim Verstappen (Blue movie, Dakota) en Pim de la Parra — de rijkelijk met blote dames gestoffeerde thriller aan zo’n 65 landen. Vooral in Duitsland deed Obsessions het goed. Vanwege de gewaagde blootscènes is Obsessions een voorloper van wat ‘de Nederlandse seksgolf’ werd genoemd.
Obsessions is in 2015 door Eye digitaal gerestaureerd op basis van drie oude projectiekopieën. Deze zijn gedigitaliseerd waarna het beste materiaal is gekozen om een nieuwe digitale beeldreconstructie te maken. Voor een korte scène is zelfs in een Indiaas laboratorium digitaal de Engelse ingebrande ondertiteling weggeretoucheerd. Vervolgens heeft het digitale file een nieuwe grading (het verbeteren of versterken van de kleurtonen) ondergaan om zo weer de originele kleuren te verkrijgen, want de drie kopieën waren alle drie verkleurd.
