Superbia

Volgens de katholieke kerk wordt ieder mens beheerst en belemmerd door één van de zeven hoofdzondes. Maar waar de meesten van ons er doorgaans tegenop zien om een van deze zondes in zichzelf te ontmoeten, schudt de Arnhemse choreograaf en danser Jens Van Daele allen stevig de hand. Ditmaal neemt hij die hoofdzonde onder de loep waar alle andere zondes uit voortvloeien, ofwel: ijdelheid/hoogmoed (in het Latijn: Superbia).

In Superbia trekt Van Daele op zijn kenmerkende eigenzinnige en explosieve wijze ten strijde tegen de maakbaarheid van het vrouwelijk lichaam in het tijdperk van chirurgie en photoshop. Bijgestaan door zijn extreem getrainde dansers – óók volledig gefocust op hun lichaam – wordt het schrijnende thema van Superbia tot in de meest pijnlijke details verbeeld.

Van Daele kiest er voor de voorstelling als een modeshow aan het publiek te ontvouwen. In Superbia zien we de moderne mens die zich steeds meer laat verstikken door het heersende (al dan niet gephotoshopte) schoonheidsideaal. De dansers tonen de speciaal voor Superbia ontworpen collectie van aanstormende modetalenten Mirte Engelhard en Gladys Tumewa. Beiden zijn kersvers afgestudeerd aan de prestigieuze Fashion Opleiding van ArtEZ in Arnhem.

Op de catwalk van Superbia wordt de mens laag voor laag ontdaan van zijn ijdele drijfveren en toont Van Daele ons hetgeen dat overblijft: de onzekere, zoekende mens die zich staande moet zien te houden in de gephotoshopte wereld van vandaag de dag.

–macro:youtube:6QAPgfDh8hg–

“Intrigerend samenspel van performance en dans (…)”
“Van Daeles macha dansidioom is een overtuigende en universele verbeelding van de harde schoonheidscultus (…)” – De Volkskrant

Superbia is de vijfde in de reeks dansvoorstellingen die Van Daele maakt met de zeven hoofdzonden als leidraad. Zijn zoektocht naar de donkere krochten van de menselijke zielheeft tot dusver geresulteerd in een viertal indringende en verontrustende voorstellingen: Ira (woede), Invidia (jaloezie), Gula (gulzigheid) en Sloth (traagheid).